top of page

Τέμπη: Νιώθει κανείς πως φέρει ευθύνη;

Εικόνα συγγραφέα: Alexia IliadouAlexia Iliadou

Έγινε ενημέρωση: πριν από 6 ημέρες

Διαδηλώσεις, πορείες, διεκδικήσεις… Έχουν άραγε κανένα αποτέλεσμα; Ενδιαφέρεται η κυβέρνηση καθόλου που πλημμύρισαν όλες οι πόλεις της Ελλάδας για το δυστύχημα στα Τέμπη; Νιώθει κανείς τους πως φέρει ευθύνη;


Τέμπη: Νιώθει κανείς πως φέρει ευθύνη;

Ο πρωθυπουργός της Σερβίας, Μίλος Βούτσεβιτς, παραιτήθηκε εν μέσω των κλιμακούμενων διαδηλώσεων για την κατάρρευση στεγάστρου που στοίχισε τη ζωή σε 15 ανθρώπους. Στην Ελλάδα όμως ως γνωστόν δεν παραιτείται ποτέ κανείς.


Στην Ελλάδα οι κυβερνώντες όλων των παρατάξεων, είχαν ανέκαθεν κακή σχέση τόσο με την υπευθυνότητα όσο και με την αιδώ. Έτσι ορίζει η παράδοση από καταβολής αυτού του κατ’ ευφημισμόν κράτους - στην πραγματικότητα πιόνι εξωτερικών δυνάμεων και τσιφλίκι λίγων οικογενειών.


Αλλά και πολλοί πολίτες κατ’ ευφημισμόν ονομάζονται πολίτες· στην πραγματικότητα είναι πελάτες. Ας μην ξεχνάμε πως αμέσως μετά την τραγωδία στα Τέμπη ο Κώστας Αχ. Καραμανλής επανεκλέγη πανηγυρικά. «Αν ήμουν συγγενής θύματος από το δυστύχημα στα Τέμπη, δεν θα ήθελα να συναντηθώ με τον υπουργό που είχε τη γενική εποπτεία των σιδηροδρόμων», παραδέχθηκε ο ίδιος ο πρώην υπουργός Μεταφορών.


Πολλοί τον ξαναψήφισαν όμως χωρίς καν να τους κάνει την τιμή να τον συναντήσουν. Και αυτοί οι ίδιοι βγαίνουν και φωνάζουν πλάι σ’ όλους τους άλλους. Έτσι, για να νιώσουν καλύτερα με τον εαυτό τους. Ωστόσο, ακόμα κι αυτοί είναι καλύτεροι από εκείνους που ειρωνεύονται από τον καναπέ τους όλους όσοι προσπαθούν τουλάχιστον να κάνουν κάτι.


Σε άλλες χώρες λοιπόν παραιτούνται οι υπεύθυνοι, γιατί οι διαδηλώσεις έχουν νόημα, γιατί σημαίνουν σαφώς «Πάρτε την ευθύνη!» Δεν σημαίνουν «Κάνω την πλάκα μου αλλά θα σας ξαναψηφίσω ό,τι κι αν είστε, όπως κι αν συμπεριφέρεστε, ό,τι κι αν κάνετε. Γιατί το μόνο που με νοιάζει είναι να διορίσετε κάπου το παιδί μου. Και να νιώθω ασφάλεια.».


Όλα αυτά τα ξέρουν φυσικά οι κυβερνώντες, οπότε μας γράφουν στα… παλιά τους τα παπούτσια που δεν έχουν κιόλας γιατί αγοράζουν συνέχεια καινούρια, και μάλιστα πανάκριβα καινούρια, ενόσω εμείς πεθαίνουμε καθώς ταξιδεύουμε ανέμελοι, θεωρώντας πως ζούμε σε μία σύγχρονη και ασφαλή χώρα.


Πόσο ειρωνική είναι η πραγματικότητα!


Μίλησα για παπούτσια απλά προσπαθώντας να παραμείνω κόσμια στις εκφράσεις μου… Γιατί οι διεκδικήσεις οφείλουν να γίνονται με κοσμιότητα, αλλά και με… παπούτσια. Προσβλέπω στα νιάτα.


bottom of page